Splügenpass, Furkapass en nog veel meer

Het verslag van vandaag hebben we dag later moeten maken bij gebrek aan een internet verbinding in het hotel. Zoals wel vaker in Italië wil gebeuren lag dit niet aan het hotel maar zoals we begrepen hebben zat de halve straat zonder. Geen kassa, geen pin en geen telefoon in het hotel deed het meer. 

Opgesloten tussen bergruggen was de keuze voor het voortzetten van de reis beperkt. De keuze was terug waar we vandaan kwamen, naar het zuiden naar het toeristische gebied tussen de grote meren in Italië of noordwaarts de hoogte in via de Spluga pas. De keuze is op het laatste gevallen. Noordwaarts dus. Als je op de kaart kijkt is het een vrijwel rechte weg met een paar "slingertje". Hoe bedrogen kwamen we uit. Één en al slinger, haarspeld na haarspeld dus hard werken geblazen. 
Eerst nog even koffie bij een vertrouwd hotel van een eerder bezoek. Vervolgens in Splügen wat boodschappen gedaan voor een ontbijt, ondanks dat het ondertussen  al rond de middag was. We kregen nog enigszins ongewenst gezelschap van een motorrijder met een wel heel apart accent. Duurde niet lang om er achter te komen dat te een ras echte Utrechter was. Duurde helaas wat langer om van hem af te komen. 
Van hieruit zijn we noordwaarts gereden richting Chur en van daaruit naar het zuidwesten. Onderweg nog twee keer de hoogte in gegaan bij de Oberalppass en de Furkapass. Toen ik het noemde zag ik Manuela haar gezicht al vertrekken bij de gedachten eraan dit nog te moeten rijden. Als laatste zijn we via de Simplonpass naar Domodossola gereden. Een hele hoop passen maar Manu heeft ze allemaal prima gepasseerd. Vlak voor aankomst was het heel erg dreigend weer maar we waren voor de bui binnen. Bij aankomst stond er al een brommer maar later op de avond bleken er wel zo'n tien motoren te staan. Allemaal elkaars speeltjes even bekijken natuurlijk. De dag zoals gebruikelijk afgesloten met een vaas witte wijn en een happie eten in het hotel. Al met al een vermoeiende maar zeer geslaagde dag.